Belir(sis)lik...
Bazen o kadar çok boşlukta hissediyorum ki hislerimi avuçlarımın arasına alabilirmişim gibi geliyor. Önümdeki belirsizlikten çok korkuyorum. Hareket etmeme izin vermeyecek kadar korkuyorum belirsizlikten. Bütün hücrelerime yayılmış bir zehir gibi bu korku. Kalbime bile hükmedebiliyor, kendimi iğrenç hisettiriyor. Gelecekten neden korkuyorum. Kararlarımı kendim düşündüğüm halde neden arkasında durma cesareti bulamıyorum? Diğer insanların tepkilerinden çekindiğim için mi? Neden önceliklerimin ilk sırasına kendimi alamıyorum? Sırf bu yüzden kendimi defalarca yaraladığımı bilmiyor muyum?
Hep geleceğini bilmek insanın başına gelebilecek en berbat şeylerden biri derdim. Ama tam da şu an istediğim şey geleceğimin nasıl olacağını bilmek ! Sanki önümde çok yol varmış ama ben hangisinin hangisine çıkacağını bilmiyormuşum gibiyim. Haritam çok karışık. Aklım da öyle.... Bu karışıklık yüzünden davranışlarım da saçma. Danışacak kimsem yok. Yol soracağım, bana yardım edecek kimsem yok. Yalnızlıktan tırsmıyorum. Yada insanların ne düşüneceğinden. Ama ilerde pişman , üzgün olmak istemiyorum. 'keşke' kelimesini kullanmak istemiyorum. Zaman makinesi konulu filmleri sevmek istemiyorum. Sadece seçimimin iyi olmasını istiyorum. 'İyi ki zamanında engelleri çok kafaya takmamışım.' demek istiyorum. Gözyaşlarımı geleceğime taşımamalıyım. Şimdiye bırakmalıyım. Umudumu sıkı sıkı tutmalıyım. Kimin ne dediğine bakmamalııyım.
Bunu gerçekten yapabilecek miyim? Beklemek en sancılı duygulardan biri olmalı. Çünkü şu an canım çok yanıyor ve bunun tek nedeni zaman. Acı çekmekten daha beter şey işte bu, ne kadar daha bu aacıya katlanacağınızı bilmemek. İçimde bır çöl var ve güneş çok yakıyor.
Kaçış yok mu? Herhangi bir kestirme veya acil çıkış kapısı? Biraz daha kısılı kalırsam gözyaşlarımla boğulacağım. Kurtuluş? Sonlandırmak için bir yol yok mu? Şimdi bunu istemem doğru mu ?
Bir öğretmenim demişti ki 'Senin yaşında ki insanlar hayatı çok basit görür. Sanki her şeyi kendi başlarını halledebilirlermiş gibi. Ama bir gün dünya onları ezip geçer.' Ben niye öyle hissetmiyorum? Neden zaten dünyanın çok zor olduğunu biliyorum? Bu kadar büyük olduğunu neden biliyorum? Bildiklerim bana zarar veriyor. Onları yenemiyorum. Unutmak istiyorum.
Yalnızım ve şimdilik böyle kalmak istiyorum.
Karşımda bir sis var ve onu geçip geçemeyeceğimi bilmiyorum. Fakat geçmek istiyorum!
